هرکس  که به دنبال حفظ هویت وتمدن هست باید به عقبه فرهنگی خود توجه کند.

هرملتی از طریق دروازه ی میراث, و فرهنگ و تمدن خود با ملت و ملیت های دیگر  در صلح و اقتدار زیست می کند.از میراث, به عنوان زبان مشترک همه ملتها و ملیتها نام می برند.زیرا تنها میراث, است که مقوله جهانی و شمول جهانی دارد .دربحث میراث, فرهنگی, باید گفت به دلیل اهمیت میراث, فرهنگی, در هرکشوری برای همه ملتها میراث, فرهنگی, هرکشور خصوصا موارییث سترگ و بی مانند جزء میراث جهانی و همگانی محسوب می شوند. درقاموس و ناموس میراث کشورها باید این اجازه را به چهانگردان بدهند بسهولت از مرزهای جغرافیایی عبور نمایند.میراث ملتها میراث مشترک همه ملتهاست.میراث  تنها مقوله ای است که از این  قائده مستثنی می باشد . میراث فرهنگی, دروازه صلح ملتهاست وملتها باید با عبوراز این دروازه ،به صلح پایداربیندیشند.اگر  به دنبال حفظ هویت وتمدن هست باید به این عقبه فرهنگی توجه کند زیرادرغیراینصورت هرگز نمی تواند  تمدن سازی و حفظ تمدن کند. تا امروز به این سبب صاحب تمدن بودیم که چون به نهله های فکری و شه تاریخی و هویتی خود بها می دادیم. فلسفه وجود آثارو حفظ بناها و بافت های تاریخی همین پیوند تاریخ، آگاهی تاریخی و تلاش و بر تمدن سازی بر اساس خودآگاهی تاریخی است. راه نجاتِ ازخودبیگانگی همین خودآگاهی تاریخی است که به مردم و یک سرزمین هویت بخشی کرده و جهت را برای آینده تمدنی یک کشور تعیین می کند. از سویی بخش جدانشدنی خودآگاهی تاریخی، حفظ میراث فرهنگی و داشته های تاریخی است. پویایی فکری یک جامعه در گرو شناخت گذشته خود و مسیر ی بر اساس آن است. بنابراین هر آن کس از هر تیره و نژاد تلاش کند تا میراث فرهنگی یک ملت وکشور از بین ببرد و تفکر و فلسفه فکری و در یک کلام حیات آن جامعه را نابود کنداز جنس مردم این سرزمین و به عبارتی هیچ سرزمین تاریخی نیست.زیرا تاریخ و تاریخ نگاری به عنوان یکی از ابعاد و مظاهر فرهنگ و تمدن حائز اهمیت بسیار بوده و شناخت و دریافت وجوه مختلف هر فرهنگ و تمدنی بدون دسترسی به تاریخ انواع هنرها و دانش هایی که در تمدن ظهور کرده یا تکامل یافته ممکن نخواهد بود.حفظ آثار تاريخي با مفهوم گسترده ، همان  حفظ ارزش هاي فرهنگي است كه در درون اين آثار نهفته است ، نياز روزافزون بشر به میراث ملتی است که با میراث فرهنگی غنی خود الفت داشته باشد.میراث فرهنگی هرکشوری به میزان توان و پتانسیل از توان بالقوه در کمک به گردشگری فرهنگی، ترویج، تعمیق فرهنگ و تاریخ برخوردار است.ازخصوصیات جامعه برخوردار از میراث و فرهنگ غنی است که ترکیب مناسب مواریث فرهنگی یا برنامه‌های آموزشی باعث ارتقای کیفی برنامه‌های آموزشی می‌شود، اما از دیگر سو می‌تواند منجر به تخریب یا خدشه به میراث شود.